مزرعه چاپارل

همه چیز و هیچ چیز

مزرعه چاپارل

همه چیز و هیچ چیز

یک نذر عجیب قرآنی

یک نذر عجیب قرآنی


فضل بن حسن طبرسی


 

امین السلام فضل بن حسن طبرسى مؤلف تفسیر معروف مجمع البیان در سبزوار مى زیست و در سال 548 یا 542 قمرى از دنیا رفت و قبر شریفش در مشهد مقدس (روبروى خیابان طبرسى) است.

معروف است که در تخریب اطراف حرم مطهر حضرت رضا(علیه السلام) که در چند سال قبل صورت گرفت قبر علامه طبرسى ویران شد. شاهدان عینى دیدند که پیکر مقدس او با اینکه حدود هشت قرن و نیم از رحلت او مى گذشت،همچنان تر و تازه مانده است.

یکی از حکایتهاى مشهورى که به مرحوم طبرسى نسبت مى دهند این است که زمانى سکته سنگین بر او عارض شد به گونهاى که بى حرکت به زمین افتاد. بستگان و حاضران که تصور می کردند وی از دنیا رفته است(با توجه به اینکه وسایل طبى در آن زمان، بخصوص در قریهاى مثل سبزوار نبود.) بدن او را غسل دادند کفن کرده و دفن نمودند و طبق معمول به خانه هایشان باز گشتند.

ناگهان او در درون قبر، به هوش آمد ولى خود را در قبر یافت. متوجه خداى مهربان شد و نذر کرد هر گاه از آن تنگناى قبر تاریک، نجات پیدا کند و سلامتى خود را باز یابد کتابى در تفسیر قرآن تألیف نماید.

از حُسن اتفاق کفن دزدى تصمیم گرفته بود قبر او را نبش کند و کفن او را بدزدد.چون کفن دزد قبر را خراب کرد و خشتهاى قبر را برداشت و بند کفن را گشود علاّمه دست او را گرفت. وى سخت ترسید. سپس علاّمه با او سخن گفت امّا او بیشتر ترسید.علاّمه ماجرا را به او بازگو نمود و گفت: مترس! سپس کفن دزد علامه طبرسى را به دوش گرفت و او را به منزلش برد.علامه کفن خود به او داد و اموال بسیارى را به کفن دزد داد و او به دست ایشان توبه کرد.سپس علامه به نذر خود وفا کرد و تفسیر گرانقدر مجمع البیان را که در ده جلد است به عربى نوشت.

با اندکی تصرف از: چهل داستان از عظمت قرآن کریم

امن یجیب؛ دعای همیشه مستجاب

امن یجیب؛ دعای همیشه مستجاب

شناختنامه قرآن


دعا

سوره ی مبارکه ی نمل

 

غرض سوره، بشارت و انذار است و شاهد بر این امر، آیات ابتدا و انتهای سوره و داستانهای انبیاء عظام الهی چون موسی، داود، سلیمان و صالح و لوط-علی نبینا و آله و علیه السلام-  است. در ادامه، بخشی از اصول معارف همچون وحدانیت خداوند تعالی در ربوبیت و معاد ذکر می‌شود.1 در دل داستانها، خداوند تعالی نمونه هایی از سنت جاریه خود را در جامعه انسانی بیان می‌کند از نظر هدایت و ارائه طریق سعادت در زندگی و اکرام کسانی که هدایت یافتند و برگزیدن آنها و سیر دادن آنها به بالاترین درجات انسانی . در طرف دیگر عذاب کردن کسانی که از یاد او رویگردان شدند و به عذاب استیصال و عقوبت دردناک دچار گشتند.2

« أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ »3

مقصود از اجابت مضطر در هنگام دعا، اجابت دعا و برآوردن حاجت است زمانی که از سوی شخص دعا کننده،حقیقت دعا و

مسألت تحقق یابد. زیرا تا زمانی که انسان در تنگنای اضطرار قرار نگیرد طلب و درخواست حقیقتاً از سوی او تحقق پیدا نمی‌کند.  در آیه ی شریفه اجابت با کلمه «إِذَا دَعَاهُ» مقید شد تا بفهماند دعا کننده باید فقط خدا را بخواند و این امر زمانی تحقق می‌یابد که از تمامی اسباب ظاهری قطع امید کند و قلب او تنها به پروردگار تعلق یابد چراکه اگر به اسباب ظاهری امید بسته باشد دیگر او را نخوانده و غیر او را صدا زده است.
زمانی که در دعا صادق باشی بدان که پروردگار اجابت میکند
زمانی که در دعا صادق باشد یعنی حقیقتاً بخواهد و فقط او را صدا بزند حق تعالی اجابت کرده و آنچه  او را به اضطرار کشانده برطرف می‌کند  همانگونه که خود فرموده « ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ» 4 پس هیچ شرطی برای اجابت دعا قرار نداده جز این که حقیقتاً درخواست شود و فقط از او درخواست شود. « وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ.»5  آیات بسیاری بیانگر این حقیقت است که انسان در هنگام اضطرار مانند سوار شدن بر کشتی در هنگام غرق شدن در آن لحظه به هیچ سببی دسترسی ندارد با اخلاص خدا را می‌خواند و پاسخ می‌شنود. 6
 
تالیف: استاد محمد حسین رحیمی - گروه دین و اندیشه سایت تبیان

1- المیزان ج15 ص340

2- المیزان ج15ص380

3- نمل:27/62

4- مومن:40/60

5-  بقره:2/186

6- المیزان ج15ص382-383

راه بلد

راه بلد



راه

شناختن راه درست به سوی خدا، احتیاج به راه شناس یا همان راه بلد دارد.

جواب سوال چرا باید دین حق از سوی امام معصوم رسانده شود، همین جمله بالاست. 

رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله با دستور خدا انسان را به راه درست دعوت کرده:

«و إنک لتدعوهم إلی صراط مستقیم ؛ تو به راستی آنها را به صراط مستقیم می‌خوانی» (1)

شاید به همین خاطر هست که پیروان خود را موظف نموده که در نمازهای واجب و مستحب خود؛ بصورت دایم و همیشگی بگویند:

« إهدنا الصراط المستقیم ؛ (ای خدا) ما را به صراط مستقیم هدایت فرما» (2)

یعنی تنها راه نجات انسان در دو جهان را پیمودن صراط مستقیم معرفی فرموده است. راه سعادت، طوری نیست که انسان بتواند تمام ابعاد و مشخصات آن را بشناسد و آن را بپیماید و گرنه این همه اختلاف در روش‌های عرضه شده از جانب بزرگان جوامع بشری برای اصلاح بشر بوجود نمی‌آمد.

یک مسلمان، با اتکاء به «قرآن» و با یاری از «امام» که راهنمای معصوم و منصوب از جانب خداست، می تواند راه درست را بشناسد و با آرامش خاطر، آن را بپیماید.

به حکم عقل، شناختن صراط مستقیم و راه به سوی خدا، احتیاج به راه شناسی دارد که منصوب از جانب خدا و معصـوم از هر گونه سهو و خطا باشد، تا هم بزرگی و جلالت مقصد را که  «خدا» است، بشناسد و هم از شرایط و موانع پیمودن راه آگاه باشد.

و همین حکم عقل است که روایت شریفی که از امام باقر علیه‌السلام ما را به آن ارشاد نموده‌ است.

« کسی از شما که قصد سفری چند فرسخی را دارد، دنبال دلیل و راهنمایی می‌گردد (تا به خطر گمراهی دچار نشود)؛ و شما، به راه‌های آسمان ناآگاهتر از راه‌های زمین هستید، حال برای خود دلیل و راهنمایی بدست آورید ( تا در پیمودن راه به سوی خدا و آسمان، گمراه نگردید» (3)

پی نوشتها:

1- سوره مومنون، آیه 73

2- سوره حمد، آیه6

3- اصول کافی، جلد 1، صفحه 184، حدیث 10


گردآوری: مهدی ملکی

مواظب باش مست نشی!

مواظب باش مست نشی!


پول

بعضی ها فکر می کنند اگر صاحب نعمتی هستند به واسطه شایستگی و لیاقت آن نعمت را به دست آورده اند و متاسفانه دیگرانی را که فاقد این نعمت هستند با دیده تحقیر می نگرند. درسته که بدون تلاش و زحمت کسی به جایی نمی رسه اما نباید تنها دلیل رسیدن به موفقیت را تلاش شخصی بدانیم.

عوامل دیگری هم هست که اگر چه به چشم نمی آیند ولی تاثیر مهمی در دستیابی ما به موفقیت دارند؛

از همه این ها گذشته باید خیلی مواظب باشیم تا مست نشویم!

بله مستی!

 آن هم نه مستی از مشروبات الکلی بلکه مستی از موفقیت یا نعمت.

این نوع نگاه ناشی از غرور هست؛ بله غرور نسبت به نعمت ها؛ فراموش کردن منعم و مست نعمت شدن.

قرآن کریم ریشه و علت روحیه تکذیب آیات و نشانه های الهی را چنین بیان می فرماید:

« أن کان ذا مال و بنین » (سوره قلم/آیه14)

ادامه مطلب ...

ورود اهل‌بیت به شام و وقایع آن

ورود اهل‌بیت به شام و وقایع آن


ورود اسرای اهل بیت به شام

شناسایی مردم شام

شام و نواحى آن که معاویه قریب چهل سال بر آن تسلط داشته و اهالى آن عموما تازه مسلمان بودند و از روزى که از مسیحیت به اسلام گرویدند جز خاندان ابوسفیان و دست نشانده‏هاى آنان که در این منطقه حکومت مى‏کردند کسى را نمى‌شناختند، لذا اسلام مردم شام، اسلامى بود که بنى امیه به آنها تعلیم کرده بودند!

بنابراین اهل بیت(علیهم السلام) در چنین منطقه‏اى وارد شدند که معاویه آنان را با اسلام دلخواه خود تربیت کرده بود و از نظر اخلاق و دستورات عملى اسلام از معاویه و دست نشانده‏هاى او پیروى مى‏کردند! فراموش نکنیم که در جنگ صفین، معاویه با حیله‌های لطیف، آن جمعیت فراوان را که متجاوز از صد هزار نفر بودند، به مخالفت با امیرالمؤمنین علی(علیه‏السلام) بسیج کرد و آنچنان بر ضد على (علیه‏السلام) تبلیغات کرده بود که مردم شام او و خاندان او را واجب القتل مى‏دانستند! و بر منابر، على و خاندان او را دشنام مى‏دادند!!

به همین جهت آنقدر بر اهل بیت(علیهم السلام) در شام سخت ‏گذشت که وقتى ظاهرا از امام سجاد (علیه السلام) سؤال کردند که در این سفر در کجا به شما سخت‏تر گذشت؟! در پاسخ فرمود: الشام! الشام، الشام .

در همین رابطه نقل شده که امام سجاد(علیه‏السلام) فرمود:

«فیالیت لم انظر دمشق و لم اکنیرانى یزید فى البلاد اسیره؛ اى کاش وارد دمشق نشده بودم و یزید مرا بدینسان اسیر در هر شهر و دیارى نمى‌دید.»(1)

ادامه مطلب ...

آیا گریه کردن کافیست؟! چگونه حسینی شویم؟

آیا گریه کردن کافیست؟!

چگونه حسینی شویم؟


حسینی شویم

حادثه کربلا، حادثه‌ای است که دیگر تکرار نمی‌شود و تنها یکبار در سال 61 هجری قمری رخ داده است. اما این حادثه حاوی درس‌ها و محتوای غنی فرهنگ انسانی از سوی امام حسین (علیه‌السلام) و اصحابش می‌باشد و از سوی دیگر شامل وحشیانه‌ترین اعمال پست و غیرانسانی است که از سوی اردوگاه کفر و نفاق یعنی یزید و یارانش اتفاق افتاده است. 

امروز که پس از 1369 سال، این حادثه سینه به سینه و دست به دست به ما رسیده است باید چه کنیم؟ وظیفه ما چیست؟ آیا فقط وظیفه ما اینست که با فرارسیدن ماه محرم شهر را سیه‌پوش کنیم و بیرق‌های عزا بپا نماییم و لباس مشکی بر تن کنیم و ماتم گرفته و گریه کنیم؟!

در این شکی نیست که برای حفظ و برپایی شعائر الهی باید قطعاً این کارها انجام شود. ولی سوال ما اینست که باید به اینها بسنده شود؟!

پر واضح است که در چنین حادثه‌ای بس عظیم، درس‌های بسیاری نهفته است. و بلاشک در آن قیام خونین چیزی‌هایی نهفته است که فقط منحصر به آن زمان نبوده و آن موارد مربوط به تمامی زمان‌ها می‌شود.

ادامه مطلب ...

بی‌خود دلت را به فرزندت خوش مکن!

شناختنامه قرآن 30



فرزند

 سوره ی مبارکه ی شعرا 

غرض سوره ی مبارکه، تسلی دادن به پیامبر خدا- صلی الله علیه وآله- در قبال تکذیب قومش نسبت به ایشان و قرآن می‌باشد. آنها گاهی پیامبر- صلی الله علیه وآله- را مجنون و گاهی شاعر می‌خواندند. در این سوره به تهدید آنها پرداخته و در کنار این تهدید داستانهای انبیای بزرگ الهی همچون موسی، ابراهیم، نوح، هود، صالح، لوط و شعیب «علی نبینا وآله و علیهم السلام» را بیان کرده و عاقبت تکذیب را در این داستانها بیان نموده است.1 
ادامه مطلب ...