احادیث معتبر در فضیلت انواع انگشتر و عطر

احادیث معتبر در فضیلت انواع انگشتر و عطر 

امام صادق (ع): انگشتر عقیق در دست کنید که مبارک است و صاحب آن عاقبتش به خیر و نیکی باشد.

پیامبر (ص) : هر که انگشتر عقیق در دست داشته باشد حاجتش بر آورده می شود.

امام صادق (ع) : انگشتر عقیق باعث ایمنی در سفر است .

امام صادق(ع): هر که انگشتر عقیق در دست داشته باشد پریشان نشود و عاقبت کارش ا لبته نیکو باشد .

پیامبر اکرم (ص): انگشتر عقیق در دست کنید مادامی که آدم آن را با خود داشته باشد اندوهی به او نمی رسد.

امام علی (ع):  دو رکعت نماز با انگشتر عقیق بهتر است از هزار رکعت که با آن نباشد .

علی بن موسی رضا (ع): انگشتر یاقوت در دست کنید  که پریشانی را برطرف می کند.

امام موسی کاظم(ع): انگشتر زرد در دست کنید که موجب آسانی است و درآن هیچ دشواری نباشد .

امام رضا (ع): انگشتر " زبر جد " در دست داشتن فقر را بتوانگری بدل میکند و هر که انگشتری یاقوت زرد در دست کند فقیر نشود.

پیامبر (ص) : خداوند عالمیان می فرماید که من شرم دارم از دستی که بسوی من بلند شود به دعا و در آن انگشتر فیروزه باشد پس او را نا امید بر گردانم .

امام صادق(ع):  هر که انگشتر فیروزه در دست کند  دستش فقیر نشود.

امام صادق (ع):  بد نمی دانم در دست کردن انگشتر حدید را وقتی که به دیدن کسی رود  که از او  ترسد از اهل شر برای آنکه شر او ساکن می شود و انگشتر حدید  شیاطین را دور می کند  و بدرستیکه هر کسی که انگشتر  " در "  در دست کند با نظر کردن به آن خداوند  زیارت یا حج  یا عمره در نامه عمل او بنویسد که ثوابش   ثواب پیامبران و صالحان باشد .

امام صادق (ع) :  حق تعالی زینت و اظهار نعمت را دوست می دارد  و ترک رینت و اظهار بد حالی را دشمن .  و دوست می دارد  که اثر نعمت را در بنده خود بیند به اینکه خود را خوشبو دارد و خانه را نیکو کند.

امام صادق (ع) : نماز کسی که خوشبو باشد بهتر است از  هفتاد نماز که بی بوی خوش باشد.

پیامبر اکرم (ص): بوی خوش را ترک نکنید  که ملائکه بوی خوش را می بویند و در هر روز جمعه البته ترک مکن  و هر چه صرف نمایی در بوی خوش    اسراف نیست .

امام صادق (ع):  هر که در هر روز بوی خوش بر خود بمالد  تا شب عقلش با او باشد .

 منقولست که امام علی (ع)  چها رانگشتر در دست می کردند . انگشتر یاقوت برای شرافت و زینتش .  فیروزه برای  نصرت و یاریش . حدید برای قوتش و عقیق برای حرز و دفع دشمنان و بلا ها.

نقش صبر و استقامت در تحصیل مقامات بندگان ممتاز

پاسدار اسلام- سال بیستم - مرداد 1380- شمار 236

ویژگی های عباد الرحمن 14

حجة الاسلام والمسلمین محمد محمدی اشتهاردی

چنان که قبلاً ذکر شد در قرآن (از آیه 63 تا 74 سوره فرقان) دوازده ویژگی بندگان ممتاز خدا، بیان شده است که با توجه به این آیات چنین نتیجه می گیریم؛ پنج خصلت و ویژگی نخست، جنب اثباتی دارد، و بندگان ممتاز خدا، آن را انجام می دهند، و چهار صفت و ویژگی بعد جنبه نفی دارد که بندگان ممتاز خدا از آن دوری می کنند، سپس سه ویژگی دیگر جنب اثباتی دارد که این سیر از اثبات به نفی و از نفی به اثبات، شاید اشاره به دو موضوع تحلیه و تخلیه باشد که علم اخلاق و تهذیب بر محور این دو اصل و دو جنبه دور می زند، و بندگان ممتاز خدا باید در هر دو جنبه قوی باشند، و از نیروهای مثبت برای بیرون راندن خصال منفی کمک بگیرند، و با وارد نمودن فرشته، دیو را از درون خارج سازند، زیرا دیو بدون فشار نیروهای مثبت، از درون انسان اخراج نمی گردد. نکت بسیار قابل توجه این که خداوند با صراحت می فرماید: این دوازده ویژگی در پرتو صبر و استقامت به دست می آید، یعنی اگر انسان دارای نیروی صبر نباشد نمی تواند به تحصیل ویژگی های برجسته بندگان ممتاز الهی دست یابد، چنان که در آیه 75 سوره فرقان می خوانیم: «اولئک یجزون الغرفة بما صبروا» به آنان به خاطر صبر و استقامتشان، درجات عالی بهشت داده می شود، از این عبارت به اوج اهمیّت نقش صبر در تحصیل ارزش ها، و پرهیز از ضد ارزش ها پی می بریم، که اگر آن نباشد، انسان هرگز نمی تواند دارای ویژگی های ممتاز گردد و به درجات عالی نایل شود.

واکنش‏هاى متفاوت در مقابل دعوت حضرت ابراهیم علیه‏السلام

نگاهى به شیوه امر به معروف و نهى از منکر در جامعه

ملیحه‏السادات سیدرضا

مقدّمه

ابراهیم علیه‏السلام آزر و بت‏پرستان و ستاره‏پرستان را به توحید دعوت نمود. این دعوت، همراه با احترام و محبت و بدور از سخنان زشت و خشونت‏آمیز بود، حتى اجبار و زورگویى در سخنانش دیده نشد، بلکه مواعظ ایشان همواره همراه با دلایل کاملاً منطقى و معقول بود.

اما واکنش مردم در برابر دعوت حضرت ابراهیم علیه‏السلام دوگونه بود: اکثریت مردم از دعوت روى گردانده، به مخالفت و مبارزه با وى پرداختند؛ و گروه اندکى ایمان آورده، به همراه ایشان از سرزمین بابل خارج گردیدند.

در این نبشتار سعى شده تا واکنش‏هاى متفاوت جامعه در مقابل دعوت ابراهیم علیه‏السلام با استعانت از آیات قرآن کریم و روایات صحیح مورد بررسى قرار گیرد.

روى‏گردانى از دعوت

به دنبال دعوت ابراهیم علیه‏السلام ، آزر و همچنین قوم بت‏پرست و نیز نمرود از او روى گردانده، به‏مبارزه‏با وى پرداختندکه درذیل، چگونگى برخوردآن‏ها بررسى‏خواهد شد:

الف. مخالفت آزر با حضرت ابراهیم علیه‏السلام

با توجه به آنچه گذشت، حضرت ابراهیم علیه‏السلام در عباراتى لطیف و اشاراتى نیکو که حاکى از مهربانى و عطوفت، صبر و بردبارى، لطف و احترام وافر ایشان بود و نیز با بیان دلایل قانع‏کننده، که افکار خفته را به حرکت وا مى‏داشت، آزر را به توحید دعوت نمود و از او خواست که تنها خداى یکتا را بپرستد و از عبادت مشتى سنگ و چوپ خوددارى نماید. سپس او را به حق دعوت نمود و بطلان عبادت بت‏ها را بیان کرد؛ بت‏هایى که دعاى عبادت‏کنندگان را نمى‏شنوند و جایگاه آن‏ها را نمى‏بینند، پس چگونه رفع حاجت آن‏ها مى‏کنند یا خیر و برکت در روزى و یا نصرت به آن‏ها مى‏رسانند؟ (1) اما آزر، که در دربار نمرود به شوکت و جلال خاصى رسیده بود، حاضر نبود مقام خود را از دست بدهد و به عبادت خداوند تعالى بپردازد. از این‏رو، در جمله‏اى خصمانه و تهدیدآمیز از حضرت ابراهیم علیه‏السلام روى برگرداند. قرآن کریم سخن آزر را چنین نقل مى‏فرماید: «قال اراغب انت عن الهتى یا ابراهیم لئن لم تنته لارجمنّک و اهجرنی ملیّا» (مریم: 46)؛ گفت: (اى ابراهیم) آیا تو از معبودهاى من روى گردانى؟ اگر (ازاین‏کار) دست برندارى، تو را سنگسارمى‏کنم‏وبراى‏مدتى‏طولانى از من دور شو.

نهضت برابرى زنان از منظر تربیتى

«نهضت برابرى زنان» از منظر تربیتى

آنى فیرر اسکات و بى.اى.سیچل

مترجم: هادى حسین خانى

چکیده

این نوشتار ابتدا به اختصار توضیحى پیرامون رشد و گسترش فمینیسم به قلم آنى فیرر اسکات و سپس مقاله فمینیستى و تعلیم و تربیت اخلاقى اثر بى. اى. سیچل را ارائه مى کند. وى در این مقاله ابتدا پیشرفت نظریه هاى اخلاق فمینیستى و در ادامه اخلاق فمینیستى لیبرال و تعلیم و تربیت اخلاقى را تشریح کرده، آنگاه به نقل اخلاق زنانه محبت و تعلیم و تربیت اخلاقى مى پردازد. وى پس از ارائه نظریه هاى مِیِر و گیلیگان به عنوان دلالت هاى نظریه زنانه محبت پرداخته، سرانجام جهات عمومى اخلاق فمینیستى و تعلیم و تربیت اخلاقى را مورد بحث و بررسى قرار مى دهد.

الف. فمینیسم 1

این باور وجود دارد که زنان باید با مردان برابرى اقتصادى، سیاسى و اجتماعى داشته باشند. واژه «فمینیسم» هم چنین اشاره به نهضتى سیاسى دارد که براى کسب این برابرى تلاش مى کند. این نهضت گاهى «نهضت آزادى زنان» یا «نهضت حقوق زنان» نامیده مى شود.

اعتقادات فمینیستى در طول تاریخ به تدریج به وجود آمده است، اما فمینیسم تا اواسط سده هجدهم گسترش چندانى نیافت. در آن زمان، بسیارى از مردم، زنان را کهتر و کم اهمیت تر از مردان مى دانستند. چنین مردمى بر این باور بودند که بهترین جاى مناسب براى بانوان خانه است. قانون چنین دیدگاهى را منعکس مى کند. به عنوان نمونه، زنان توسط قانون از رأى دادن در انتخابات ممنوع شده بودند. هم چنین بیش تر مشاغل تخصصى به روى بانوان بسته بود. به رغم مخالفت شدید، فمینیسم طى سده هاى 1800 و 1900 با قدرت رشد کرد و شمارى از حقوق جدید را براى زنان به ارمغان آورد. بسیارى از مردم به نهضت فمینیستى ـ و تغییرات حاصل از آن درباره زنان ـ به عنوان نقطه تحولى در تاریخ اجتماع نگریسته اند.

نگاهی گذرا به مبانی تعلیم و تربیت در رئالیسم اسلامی

دکتر هاشم ندایی

مقدمه

با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و تأسیس حکومتی دینی و اسلامی بر اساس تعالیم قرآنی، ضرورت تغییری بنیادین در تمام نظامات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، بویژه در نظام تعلیم و تربیت کشور، احساس می‏شد. این ضرورت هم به لحاظ ماهیت فرهنگی، و معنوی انقلاب و هم به لحاظ تأثیرپذیری سایر نظامات از نظام تربیتی بود. این در حالی بود که نظام آموزش و پرورش بجا مانده از دوران قاجاریه بویژه دوران پهلوی، روساخت و تقلیدی از نظام تعلیم و تربیت کشورهای غربی بود که با اعتقادات و فرهنگ اصیل مردم مسلمان هماهنگی نداشت، زیرا نظام تربیتی غرب بر اساس نوعی جهان‏بینی و فلسفه خاص شکل گرفته است و نمی‏تواند با اصول و مبانی جامعه اسلامی هماهنگی داشته باشد. در راستای همین امر اقداماتی از قبیل تشکیل شورای عالی انقلاب فرهنگی، جهاد دانشگاهی و دفتر همکاری حوزه و دانشگاه و... صورت گرفت. این نکته بسیار آشکار است که اگر بنا باشد در مورد نظام تعلیم و تربیت کشور، کاری اساسی صورت گیرد، قبل از هر چیز لازم است فلسفه تربیتی مناسب با جهان‏بینی انقلاب اسلامی به وجود آید و سایر جنبه‏های تعلیم و تربیت (هدفها، روش و...) مبتنی بر آن شکل بگیرد تا بدین وسیله از استحکام و انسجام لازم برخوردار گردد و گرنه هر کاری که بدون توجه به این نکته مهم و اساسی صورت گیرد، کاری سطحی، غیر منسجم و بی‏بنیان خواهد بود؛ بر همین اساس، تبیین مبانی و اصول اساسی نظام تعلیم و تربیت اسلامی با استفاده از منابع اسلامی بسیار لازم و ضروری است، امّا با توجه به اینکه هر کسی نمی‏تواند مسائل اساسی جهان‏بینی اسلامی را از منابع و متون دینی به آسانی استخراج کند و نظامی فلسفی و تربیتی پدید آورد، پس لازم است به نظر عالمان دینی و حکمای الهی و مسلمان، که مقبولیت لازم را دارا باشند، مراجعه کرد.

نگاهى به: مبانى، اصول، روش‏ها و اهداف تربیتى در صحیفه سجادیه

نگاهى به: مبانى، اصول، روش‏ها و اهداف تربیتى در صحیفه سجادیه(1)

على‏اصغر ابراهیمى فر

مقدمه

صحیفه سجادیه میراث گران‏بهاى بر جاى مانده از چهارمین پیشواى معصوم شیعیان امام‏على‏بن‏الحسین علیه‏السلام است. این کتاب شریف، گنجینه‏اى بدیع و ثروتى تمام ناشدنى است. حقیقت آن تحفه‏اى است الهى که بر قلب عزیزترین انسان‏ها جارى شده است. جامع و کامل است و از منبعى سر چشمه مى‏گیرد که مصون از هر گونه اشتباه و خطا است. زبان این کتاب شریف زبان نیایش است و به گونه‏اى عرضه شده است که هر خواننده به فراخور فهم و دانش خود از آن بهره مى‏گیرد.

اندیشمندان شیعى درباره صحیفه سجادیه تحقیقات زیادى در قالب شرح و ترجمه نگاشته‏اند و میراث علمى گران‏بهایى به یادگار گذاشته‏اند که با این تلاش‏ها مقدارى از راه را هموار نمودهاند؛ ولى اکثر این مطالعات بر اساس دقت‏هاى ادبى و شرح و توضیح واژه‏ها در عرصه‏هاى مختلف صورت گرفته است، نظیر شرح "ریاض السالکین"، که در هفت جلد نگاشته شده است و یکى از شرح‏هاى معتبر و مهم صحیفه به شمار مى‏آید. ولى بیش‏تر به جهات ادبى و شرح و توضیح واژه‏ها از نگاه اعتقادى و اخلاقى پرداخته است.

بنابراین، ناگفته پیداست که اولا،ً تحقیقات ارزشمند علماى سلف درباره صحیفه سجادیه، بیش‏تر در قالب شرح و توضیح لغات و جملات بوده و در آنها کم‏تر به تجزیه و تحلیل تربیتى مطالب پرداخته شده است.

ثانیا، با وجود ابعاد تربیتى که صحیفه سجادیه دارد، حتى آن دسته از شرح‏هایى‏که به طور تحلیلى به شرح و تفسیر صحیفه سجادیه پرداخته‏اند، با یک دید تربیتى، به تجزیه و تحلیل دعاهاى صحیفه نپرداخته‏اند.

ثالثا، علاوه برخلاء موجود در پژوهش‏هاى پیشین، نیازهاى فعلى مربیان و جوامع شیعى در برخوردارى از اندیشه‏هاى تربیتى امام سجاد علیه‏السلام توجیه‏گر ضرورت بررسى و اصطیاد برخى از عناصر نظام تربیتى آن است. این مقاله مرورى کوتاه بر یافته‏هاى یادشده در زمینه‏هاى مبانى، اصول، روش‏ها و اهداف تربیتى در صحیفه سجادیه است.

نگاهى به تعامل فقه و تربیت با تأکید بر نقش فقه در تربیت

نگاهى به تعامل فقه و تربیت با تأکید بر نقش فقه در تربیت

على همت بنارى

مقدمه

فقه و تربیت دو عرصه مهمى هستند که نقش برجسته‏اى در زندگى فرد مسلمان ایفا مى‏نمایند. تربیت و پرورش همه جانبه انسان از نیازهاى اساسى وى است و انسان در پرتو تربیت صحیح به کمال مطلوب خویش نایل مى‏آید. از سوى دیگر، شریعت و بعد عملى آن یعنى فقه جایگاه ویژه‏اى در زندگى انسان دارد و مجموعه‏اى از بایدها و نبایدها، زندگى او را احاطه کرده است. این دو عرصه با پیشرفت زندگى بشر و تحولات فرهنگى و اجتماعى، شکل جدیدى به خود گرفته و رسالتى نوین پیدا کرده است. چرا که از سویى، نهاد تعلیم و تربیت به یکى از نهادهاى بنیادین در زندگى انسان تبدیل شده و زمینه‏ساز موفقیت انسان در سایر ابعاد گشته و از سوى دیگر، فقه از ایفاى نقش در محدوده زندگى فردى انسان فراتر رفته و رسالتى نوین یافته و مى‏بایست پاسخ‏گوى نیازهاى شرعى انسان در همه ابعاد فردى و اجتماعى باشد. آن‏چه در این میان مهم مى‏نماید بررسى زمینه‏هاى ارتباط و تعامل این دو عرصه مهم در زندگى فرد مسلمان در یک جامعه اسلامى است. چرا که فقه به عنوان دانشى که ماهیت دینى واسلامى دارد با تربیت به عنوان فرایندى که مى‏تواند اسلامى باشد، داراى تأثیر وتأثّراتى هستند که آثار و نتایج آن‏ها در جهت‏دهى نظام تعلیم و تربیت جامعه اسلامى آشکار مى‏گردد، زیرا از سویى، نقش فقه در تربیت مى‏تواند به فرایند اسلامى سازى تربیت کمک نموده و بخشى از محتواى تربیت اسلامى را پوشش دهد و از سوى دیگر، تربیت با اصول و شیوه‏هایى که دارد ضمن ارائه موضوعات جدید در عرصه اجتهاد و فقاهت، مى‏تواند به فرایند پاى بند شدن افراد جامعه اسلامى به فقه و احکام فقهى، کمک شایان توجهى نماید. به‏رغم نقش تعیین کننده فقه در زندگى فرد مسلمان و جایگاه ویژه‏اى که در نظام حکومتى ما دارد و نیز به رغم نقش عظیم فرایند تربیت در زندگى انسان مسلمان، هنوز توجه لازم به امر پژوهش در زمینه تعامل این دو انجام نگرفته و خلأ پژوهش‏هایى از این دست کاملاً محسوس است.این مقاله بر آن است تا نگاهى به زمینه‏هاى تعامل این دو عرصه داشته باشد.از این رو، ابتدا به طور اختصار به مفهوم شناسى فقه و تربیت مى‏پردازیم، سپس اشاره‏اى به زمینه‏هایى که امکان تعامل این دو را فراهم مى‏سازد خواهیم داشت. آن‏گاه به بررسى تأثیر و تأثر متقابل فقه و تربیت خواهیم پرداخت.